Autoloze nachtrust

Ik zou graag zeggen hoe leuk ik mijn rijlessen vind, maar het komt er niet makkelijk uit. De lessen zelf zijn wel leuk, maar ik hou er slapeloze nachten aan over. Ik begrijp er niets van!

Inmiddels heb ik zo'n tien lessen gehad en krijg ik regelmatig te horen dat het goed gaat en dat ik vrij gemiddeld vorder. Geen reden dus om me zorgen te maken. Ik heb ook niemand aangereden, ben niet in de berm beland en kan over het algemeen goed met de rest van het verkeer mee komen. Hoe kan het dan, dat ik 's nachts om het half uur verstijfd wakker schrik? Ik droom over boze automobilisten die bijna achterop mij rijden omdat ik mijn motor af laat slaan bij het stoplicht. Over fietsers die verschrikt in mijn koplampen kijken als ik te hard aan kom rijden. Of ik heb het gevoel dat ik op de rotonde uit bocht vlieg omdat ik het sturen nog niet onder de knie heb. Dan schrik ik wakker, met verstijfde benen omdat ik krampachtig probeer te remmen of mijn koppeling op laat komen. Langzaam ontspan ik me en val weer in slaap. Maar na een half uurtje zit ik met hetzelfde scenario. Gelukkig schrik ik telkens precies op tijd wakker en heb ik dus ook in mijn slaap geen ongelukken gemaakt. Maar ik zou liever in een diepe, rustige slaap verzonken zijn. Ik heb al van alles geprobeerd om er vanaf te komen. Mijn lessen vervroegd (tot tien uur 's avonds rijden is natuurlijk niet echt slim), tv kijken, boek lezen, iemand bellen om erover te praten, gewoon een uur niks doen of een muziekje luisteren. Maar niets helpt. Ook al heb ik nog een hele dag om andere dingen te doen, ik blijf onrustig slapen. Mijn instructeur maakt zich zelfs al zorgen.

Zit het gewoon in mijn aard om dingen 's nachts te verwerken (daar heb ik tot voor kort eerlijk gezegd niets van gemerkt) of zit er een diepe psychologische reden achter? Mocht jij het antwoord weten dan hoor ik het graag, want ik zie uit naar een autoloze nachtrust.