Het weekend bij mijn ouders kreeg een heel andere invulling dan ik van tevoren had kunnen bedenken. Ik was al zeker twee maanden niet in mijn ouderlijk huis geweest. Ik had er zin in om weer bij te kletsen, te relaxen en misschien nog iets leuks te doen in de omgeving. Ik kwam vrijdag aan en na het eten gingen we nog even naar de stad. Tijdens de koffie vroeg mijn moeder wat ik de rest van het weekend wilde doen. Toen ik daar geen concreet antwoord op had, grapte ze dat we dan misschien een dagje naar Luxemburg konden gaan. Zij grapte, maar mijn vader en ik namen het bloedserieus. Wat een goed voorstel! Lekker vroeg vertrekken, toeren over de snelweg en in Luxemburg zelf mooie wandeling maken. Mams had direct spijt van het voorstel, maar kon ons enthousiasme niet meer wekken met andere voorstellen.

Gevolg: om half vijf ging de wekker, om half zes zaten we in de auto en na vijf uur rijden kwamen we aan in het plaatsje Echternach. Oude tijden herleefden en vakantieherinneringen kwamen ons voor ogen. Het Mullerthal, daar moesten we zijn voor een mooie wandeling. Dus na nog een half uurtje rijden parkeerden we de auto en maakten we ons klaar om in de benen te komen en de frisse buitenlucht in te ademen.

Grote rotsblokken begroetten ons, de eerste groene blaadjes lachten ons toe en een kabbelend riviertje klonk als muziek in de oren. We klauterden er op los en paps fotografeerde het ene bloemetje na de andere. Na een uur wandelen zat het er alweer op. Niet dat we niet verder zouden willen, maar mijn vaders knie is niet meer wat het ooit geweest is. Bovendien hadden we honger en wilden we de meegebrachte lunch verorberen. Maar niet op een willekeurige parkeerplaats. Dus we toerden nog een half uurtje in de omgeving en vonden toen boven op een heuvel een mooie picknicktafel. Alsof die er voor ons neergezet was. Kleedje erop, broodjes erbij en smullen maar. Vervolgens onder het genot van zonnestralen en fluitende vogels onze vervolgroute op de kaart bekeken. Via de als 'bijzonder mooie weg' gemarkeerde wegen zouden we naar Dinant rijden.

En het waren bijzonder mooie wegen! Vergezichten vanaf de heuveltoppen, uitlopende bossen in de dalen, roofvogels in de lucht en herten in de velden. Het zonnetje fleurde bovendien alles op en we hadden het niet mooier kunnen treffen. Rond half vijf kwamen we in de Dinant aan. We hadden zin in koffie, dus zochten een terrasje uit langs de Maas. De bediening was slecht, maar de cappucino heerlijk. En het was een welkome afwisseling na de lange autorit. Het zat er alleen nog niet op. We waren tenslotte nog maar in Belgie en we moesten nog terug naar Nederland.

De tijd voor toeren was voorbij, dus kozen we een route via de snelweg. Nog een klein stukje langs de Maas rijden en daarna de vaart erin. Via Luik en Maastricht Nederland in gereden. Na Eindhoven nog even een stop gemaakt voor het avondeten en toen vlot naar huis. Het was een heerlijke dag, maar ons bed lonkte. Elf uur waren we thuis. Moe maar voldaan legden we ons hoofd op de kussens. Nog even nagenieten in dromenland.