Bergbeklimmen, studieweekenden en verstuikte enkels

Een verslag schrijven van ruim een maand is een beetje teveel van het goede. Daarom een paar plaatjes van de hoogtepunten.


Hiken op Mount Hermon:
In een actieve bui besloten we met een groepje naar de Hermon te gaan, de hoogste berg in Israel. Met de auto reden we tot een flinke hoogte, daar waar de skiliften ons opwachten. Maar we wilden natuurlijk niet met de lift naar boven, maar wandelend. Bepakt en bezakt met veel water en wat te eten begonnen we aan de klim. Schitterende uitzichten, hier en daar in de wolken, koele bries en een flinke uitdaging voor de conditie. Puur genieten! Eenmaal boven, niet het hoogste punt overigens, want dat ligt in Syrie, konden we uithijgen, een broodje een en genieten van het uitzicht over Syrie. Met de lift gingen we weer naar beneden.

Het Westbank seminar:

(Dank aan Sharon voor de foto's).

Het begon met een bezoek aan Bethlehem. We moesten door het checkpoint, wat geen enkel probleem was. We bezochten de organisatie Wi'Am, liepen langs de veiligheidsmuur die de stad doorkruist, spraken met mensen die er direct naast wonen en bezochten één van de vluchtelingekampen in de stad.

Na het bezoek aan Bethlehem reisden we door naar de Tent of Nations. Een boerderij iets ten zuiden van Bethlehem, opgezet door een Palestijn. Naast het gewone boerenleven, zetten ze zich in voor hulp aan Palestijnen in de omgeving en goede contacten tussen Palestijnen en Joodse settlers. Hier overnachtten we en lieten we de eerste dag bezinken.

De tweede dag gingen we naar Hebron. Hier bezochten we de twee verschillende sectoren van de stad. De één onder Palestijns bestuur, de ander onder Israelisch militair toezicht. We spraken met de bewoners over de relaties tussen de Palestijnen en Joodse settelers in de stad, bezochten een school en moskee/synagoge (de Ibrahimi moskee/synagoge is één gebouw dat twee zijden heeft), en winkelden in de shoeks. De nacht brachten we gescheiden door: sommigen in een hostel, anderen werden ondergebracht bij Arabische families. Ik sliep met twee anderen bij een Arabische familie. Erg gezellig, indrukwekkend en interessant.

De derde dag bezochten we een Joodse nederzetting. We spraken met één van de bewoners en kregen een korte rondleiding in de bibliotheek van de jeshiva (joodse leerschool). Daarna bezochten een andere nederzetting die nog heel jong was. We spraken met één van de bewoners over zijn beweegredenen om daar te wonen en over hoe hij dacht dat vrede dichterbij te brengen was. Aan het eind van de dag bezochten we OCHA, een organisatie van de Verenigde Naties. Daar kregen we een een hoop cijfers te zien en horen over de situatie in de Palestijnse gebieden.

Al met al  was een zeer indrukwekkend seminar. Het was erg boeiend en mooi om zoveel mensen te ontmoeten, hun verhaal te horen en een kijkje te nemen in hun thuissituatie. Tegelijk was het confonterend en riep het een hoop vragen op. Het houdt me nog veel bezig en het zeker een 'lifetime experience' geweest. Ik denk niet dat ik deze ontmoetingen zal vergeten. Het plaatst zaken in perspectief, en maakt dat ik alleen maar terughoudender wordt met een kant kiezen. Er zijn heel veel kanten aan het conflict en die lijken alleen maar toe te nemen naarmate ik me er in verdiep. Soms lastig, maar vooral heel interessant!

Excursie Tel Dan/Nimrod:

Een dagj uit met wat vrijwilligers naar één van de bronnen van de Jordaan. Verdieping in de natuur op de Golan hoogvlakte, pootjebaden in de vele waterpoelen van Tel Dan, leren over de geschiedenis van de bijbelse stad Dan en een flinke klauterpartij op de ruines van het Mamlukse kasteel Nimrod.

Weekendje weg naar Tel Aviv en Ceasarea:

Op het laatste nippertje nog een weekendje weg met Sharon. Plannen om naar Tel Aviv te gaan en vandaar wandelend over het strand ook Jaffo te bezoeken. Een verstuikte enkel verstoorde de plannen. Voordat we weggingen verzwikte ik mijn enkel toen ik een trapje afliep. Pijnlijk, flink ei op de zijkant, maar nog wel op te lopen. Dus wel vertrokken en met de sherut (klein taxibusje) via Haifa naar Tel Aviv gereisd. Daar hadden we hostel vlak bij het strand geboekt (hetzelfde hostel als waar ik de eerste nacht in Israel had geslapen). Omdat mijn enkel toch pijnlijk was hebben we het lopen beperkt en lagen we lekker te luieren op het strand en bezochten we de bios.

De volgende dag ging het al beter en gingen we naar Ceasarea. In het water gepoedeld, interessante video bekeken, lekker gegeten en veel opgravingen bekeken. Maar halverwege de dag verstapte ik me opnieuw en dit keer een stuk heftiger. Zat ik opeens midden tussen de oude stenen met een hele dikke enkel en stekende pijn. Sharon kon gelukkig hulp halen en met behulp van voorbijgangers en de mensen van het park kwamen we terug bij de ingang van het park. Vandaar bracht een taxi ons naar het station en toen moest ik de trappen nog op hinken. Fijne conditietraining op een snikhete dag...

Inmiddels zijn we twee verder. Ik kan weer (voorzichtig) lopen en morgen begin ik weer met werken. Het is even afwachten hoe dat gaat, want een volle dag op mijn benen is nog niet echt een optie.

Sharon en vele anderen zijn vertrokken en aantal nieuwe mensen is aangekomen. De grote wisseling van vrijwilligers is begonnen. Dat levert leuke momenten en nieuwe ontmoetingen op, maar ook verdrietige. Soms valt het afscheid zwaar.

Verder hebben we af en toe een avondje uit naar een muziekfestival in Haifa, een bar aan het strand, of een dansavond in de omgeving, we kijken voetbal met elkaar (of iets verder uit elkaar eigenlijk. Duitsers en Nederlanders...), nemen regelmatig een duik in het zwembad of brengen een snel bezoek aan de zee, hebben bijzondere kerkdiensten waarin we onze favoriete liederen mogen opgeven om te zingen/beluisteren, koken met elkaar, hebben spelletjesavonden, en ga zo maar door. Life is sweet!!!