Time flies

Het lijkt alsof ik hier al maanden ben, maar vanmorgen realiseerde ik me dat het nog geen volle maand is. En ik ontdekte dat mijn vorige blog al een week geleden is, terwijl het veel korter geleden lijkt. Ik moet bekennen dat ik de dagen hier een beetje kwijt ben. Het feit dat zondag de eerste werkdag is werkt daar flink aan mee, maar ook de onregelmatige werkdagen husselen de boel door elkaar heen. Ik heb zojuist twee dagen gewerkt en ben nu weer vrij. Dan werk ik weer twee dagen en ben dan weer twee dagen vrij. Omdat ik dat een beetje teveel vrij vind, ga ik vanmiddag toch wat uurtjes maken. Pesach komt eraan (en dan is het hier topdrukte), dus al het servies en bestek moet geteld worden. Een rotklus lijkt me, maar het moet toch gebeuren. Beetje jammer als je tekort hebt natuurlijk... Komende dagen hebben we geen/nauwelijks gasten, dus ook dan ga ik alles tellen en de keuken van de dining hall een beetje uitmesten. Mijn voorgangster vertrekt eind volgende week, dus dan neem ik het over en kan het gaan indelen/bestieren zoals ik wil. Veel veranderingen zal ik niet aanbrengen, maar het is toch handig om alles nog eens goed te verkennen.

Afgelopen zaterdag was ik vrij en ben ik met twee collega-vrijwilligers naar Akko geweest. Op de fiets langs de snelweg gereden, en eerst de Bahai Gardens bekeken. Bahai is een religie, sinds 1844. Zowel in Haifa als Akko hebben ze een heiligdommen, de plekken waar de oprichtiger en zijn voorloper begraven zijn. Mooi aangelegde tuinen, heel sereen. De idee van de religie klinkt mij vooral heel humaan en algemeen in de oren. Daarna zijn we doorgefietst naar de oude stad van Akko. Omdat mijn collega-vrijwiligers het stadje al gezien hadden, inclusief alle toeristische sites, hebben we vooral lekker rondgewandeld. De shoeks bekeken, wat dingetjes gekocht, gegeten op een terrasje aan zee, een moskee bezocht, op de muren gewandeld en daarna weer terug.

Een geslaagde dag en vooral ook erg leuk om er even tussenuit te zijn. Nes Ammim is maar heel klein en als je er dan weg gaat heb je het gevoel dat je de echte wereld weer even ziet. Vorige week zijn we met een groepje naar de bioscoop geweest in Haifa. Althans, we gingen eerst naar de bios in Haifa, maar daar was de zaal al vol. Toen zijn we ergens anders naartoe gegaan. Immense zaal, immens scherm en we zaten op de tweede rij. We gingen naar Avatar in 3D, een grootse spectakel film met veel special effects. Gelukkig hoefden we niet op de ondertiteling te letten, want nu moesten we onze hoofden al regelmatig van links naar rechts bewegen om alles mee te krijgen. Ondanks dat voor mij voor herhaling vatbaar.

Aanstaande vrijdag komt er een aantal Joodse en Arabische jongeren naar Nes Ammim en gaan we als jongere vrijwilligers met hen in gesprek over het leven in Israel, over tradities, religie etc. Voor zover ons bekend hebben deze Joodse jongeren nooit persoonlijk contact gehad met Arabische jongeren en vice versa. Ik ben heel benieuwd hoe de ontmoeting zal lopen en wat voor onderwerpen aan bod komen. In een volgende blog vertel ik daar wel wat over.

Verder ben ik plannen aan het maken voor en tripje van 24 t/m 27 februari. Waarschijnlijk ga ik naar Jeruzalem. Ik moet nog even kijken of ik alleen reis of dat een collega-vrijwilliger mee gaat. Omdat ik er natuurlijk al een keer geweest ben sla ik wat standaard bezienswaardigheden over. Aan de andere kant is er zoveel te zien, dat ik lang niet genoeg heb aan vier dagen. Maar we hebben nog een jaar, dus ik kom er vast vaker...

Ook is het leuk dat ontmoetingen met vrienden en familie al dichterbij komen. Van de week geregeld dat mijn ouders twee nachten komen logeren in april, gehoord dat mijn broer een paar dagen in Israel komt in maart en plannen aan het maken om een vriend te ontmoeten in die paar vrije dagen eind februari. Leuk om weer wat mensen van thuis te zien!

Goed, nu ga ik lunchen. Dag!